Op donderdag 11 oktober bezocht ik Manda. Het zou een bijzondere dag worden. Het begon met dikke regen en een tocht over een slechte weg met op tientallen plaatsen versmallingen waar reparaties werden uitgevoerd.

Vlak voor Manda ben ik eerst even gestopt bij de medische post van dokter Billah om hem gedag te zeggen en te bedanken voor zijn hulp tijdens het Medisch Kamp dat Justus samen met hem begin oktober heeft georganiseerd. Zijn gebouw zag er mooi uit, pas geschilderd, mooie wachtkamer. Er zat een moeder met een kindje van een jaar of twee dat zo ziek was dat ze helemaal slap op de schouder van de moeder lag. Het zag er niet goed uit, het kind leek doodziek, heel zielig.

Dr. Billah vond het fijn dat ik langs kwam en we hebben ook gesproken over de plannen van Justus om de community verder te helpen. Justus wil een stichting in het leven roepen die de zorg voor Manda beter gaat organiseren. Dr. Billah wil dat graag ondersteunen. Tijdens het gesprek liet de dokter ook even vallen dat hij hier misschien niet meer zo lang zou zijn. Ik vroeg hoe dat zat en hij vertelde over onrust in de regio. Mensen die afkomstig zijn van buiten het gebied (up-country) worden bedreigd en te verstaan gegeven dat ze maar beter kunnen verdwijnen naar hun eigen streek of gebied. Ook dr. Billah heeft dreigementen ontvangen. Ik vroeg of hij zich bedreigd voelde, maar hij zei dat dat wel mee viel.

Er rommelt wat, in de aanloop naar de verkiezingen in 2013 zijn er moslim groeperingen die proberen mensen te intimideren. Ze willen dat Mombasa en de (overwegend islamitische kuststrook) zelfstandig wordt. Dat is de reden dat een paar weken geleden een van de moslimleiders door regeringstroepen is doodgeschoten. De onrust voor de verkiezingen is anders dan de vorige keer: het zijn nu de moslims die autonomie willen in de kustprovincie.

Toen ik bij dokter Billah weg ging, stond de moeder met haar zieke kind aan de weg. Ze vroeg aan de chauffeur of ze mee kon rijden naar het ziekenhuis. De chauffeur zei dat wij de andere kant op moesten, maar toen ik vroeg of dat ver was zei hij dat het wel meeviel. We hebben haar meegenomen en een paar kilometer terug afgezet in de buurt van het ziekenhuis. Ik heb haar 250 shilling gegeven, ze was zo in paniek, het kind was al meer dan een week ziek en de dokter had haar gezegd snel naar het ziekenhuis te gaan. Ik had het vreselijk met haar te doen, het kind was meer dood dan levend, ik was totaal ontdaan.

Op school eerst met Alice, het schoolhoofd, gesproken ook over de dreiging waar Billah het over had. Ook zij bleek bedreigingen te hebben ontvangen en ook Margareth, de chairman van de schoolcommittee. Of ze haar huis maar wilde verlaten. Ze deden er nogal luchtig over, maar vertelden ook dat de moslimsleiders vooral jongeren opjutten om mensen in het gebied te bedreigen. Een paar weken geleden hebben dorpsbewoners die zich bedreigd voelden twee van die jongeren gedood. Heel bizar.

Ik heb met Alice ook gesproken over de problemen met het schoolgeld en de klachten van ouders dat zij die niet betaald zou hebben. Dat bleek anders te zijn. Alice heeft keurig voor alle kinderen schoolgeld betaald, maar enkele ouders hebben hun deel niet betaald, waardoor enkele kinderen van school zijn gestuurd. Zij hebben via via geklaagd dat Alice niet betaald zou hebben. Heel vervelend, maar gelukkig niets van waar!

Daarna in de lagere drie klassen met de kinderen liedjes gezongen. Ik was benieuwd of de kinderen in de hogere klassen de afgelopen maanden een boek hadden gelezen, zoals we hadden afgesproken. Het was hartverwarmend: alle kinderen hadden een leesboekje bij zich en ze hadden zich heel goed voorbereid op mijn bezoek. In een paar klassen hebben een paar kinderen een stukje voorgelezen, in een andere klas hadden een paar kinderen het boekje helemaal van buiten geleerd. In weer een andere klas gingen een paar kinderen het door hen gelezen verhaal navertellen. In klas 7 hadden kinderen gedichten en teksten geleerd die zij hebben voorgedragen. Ook de leraren waren heel trots om te kunnen laten zien hoe goed zij de kinderen voor mijn bezoek hebben voorbereid. Nu moest ik ook mijn belofte nakomen: ik had voor alle klassen een paar leesboeken bij me die ik aan de leraar heb overhandigd. Ze waren heel blij. Bij mijn volgende bezoek zullen ze hieruit voorlezen. Het was een geweldige ervaring, mijn onderwijshart ging weer helemaal open!

Toen ik op weg was naar een van de klassen zag ik een moeder met een zoontje die een gebroken arm had. Ze werd met zoontje (kermend van pijn) achter op een motor gezet op weg naar het ziekenhuis.

Daarna gesproken met een jongen van wie de vader in de gevangenis zit, een briljante student in de 2e klas van de secondary school die geen schoolgeld meer kan betalen. Hij vertelde dat zijn vader (die chauffeur is) in opdracht van zijn baas twee jongens heeft vervoerd (van de opstandige moslims) om zich ergens in het binnenland te kunnen verstoppen. De vader is opgepakt en de baas gaat vrijuit. Heel stom: heeft zijn baas niet aangegeven, bang om zijn baan te verliezen. Nu zit hij vast en dat kan nog wel even gaan duren. De jongen heeft geen moeder meer en moet zich nu alleen met zijn broertje zien te redden. Hij moest nog 10,000 KSH (95 euro) schoolfee betalen. Ik heb het voor hem betaald, zodat hij tot eind van het jaar naar school kan.

Ook een bezoek aan de polytechnische school gebracht, wat ziet die er geweldig uit, daar is de laatste maanden heel veel gebeurd en er komt nu geld binnen van de eieren, het water en groenten en fruit. Mooie ontwikkeling waar de primary school in de toekomst ook van kan profiteren.

Vandaag ontving ik een eerste rapport van Justus Mulwa. Hij heeft samen met dokter Billah een medisch kamp georganiseerd op de Manda Primary School. Uit de rapportage blijkt dat 318 van de 495 leerlingen zijn behandeld voor een of andere aandoening en medicijnen hebben gekregen, dat is ruim 62%. Ook de kinderen van Manda die op de polytechnische school zitten zijn onderzocht. Er is aandacht besteed aan:

• ontwormen hoe voorkom je wormen
• gratis medische behandelingen
• gezondheidsvoorlichting
• eerste hulp

Aan het eind van het kamp waren er nog medicijnen over en hebben de dokter en Justus nog 50 ouders onderzocht en behandeld. Volgende week ben ik in Kenia en evalueer ik samen met hen hoe het is gegaan en welk vervolg dit kan krijgen. Hieronder een foto van het kamp.

Op onze reis In maart hebben we de conclusie getrokken dat het niet goed gaat met onze school in Manda. Van alle mooie plannen om de watertank te repareren, om toiletten te bouwen, om bomen te planten en om maïs en groenten te verbouwen is niet veel terecht gekomen. In juni was ik opnieuw een week in Kenia en ook een dag op onze school. Ik schrok van de negatieve signalen: twee onderwijzeressen die hun schoolgeld nog niet ontvangen hadden om hun studiekosten te betalen, ontevreden ouders, wat is er aan de hand? Het schoolhoofd verzekert me dat er niets aan de hand is en dat alles goed komt, maar ik heb het gevoel dat het niet goed zit. Het is heel moeilijk om er als buitenstaander op zo’n afstand helder zicht op te krijgen. Ik heb geconstateerd dat de schoolrekening niet klopt en dat de financiële rapportages achter blijven. Alice, ons schoolhoofd, is slordig en is de greep op de school en de ouders kwijt is. De school maakt een gelaten indruk, de spirit is weg, geen communicatie. Ik ben boos en teleurgesteld.

Ik spreek er over met James Jomo, een Keniaan die werkzaam is voor enkele andere Nederlandse projecten. Hij is betrouwbaar, hij kent de community van Manda en is nauw betrokken bij de technische school van Manda. Ik vraag hem of hij bereid is om te onderzoeken wat er aan de hand is op de primary school en of hij namens onze stichting toezicht wil houden op de gang van zaken. Hij wil dat graag doen en we maken hierover afspraken. Ik heb een contractje opgesteld, James gaat het studiefonds beheren en toezicht houden op kleine projecten.

Het is nu augustus en James houdt me wekelijks op de hoogte van de stand van zaken. Hij beheert het studiefonds en heeft gesprekken georganiseerd met de ouders en de leraren. Hij rapporteert dat het met de financiën niet goed zit. Ouders en leraren zijn ontevreden over het schoolhoofd en hebben dit gerapporteerd bij de Keniaanse overheid. James zorgt er voor dat het schoolgeld van de leerlingen op de juiste plaats komt en dat de leraren hun studie kunnen voortzetten. Het is nu afwachten of er zicht komt op de problemen.

Justus, een student van Manda heeft dankzij een studiebeurs van Elimu Holland een vierjarige studie afgerond op de universiteit. Dit jaar studeert hij af als sociaal maatschappelijk werker. Hij wil zich nu gaan inzetten voor de community en heeft voorgesteld om samen met de dokter in Manda een medisch kamp te organiseren. Gedurende twee dagen op onze school worden alle kinderen onderzocht en behandeld voor ziekte en aandoeningen die worden aangetroffen. Zij starten tegelijkertijd een voorlichtingscampagne voor de leraren en de ouders, zodat dit medisch kamp ook na die twee dagen doorwerkt. Het belangrijkste doel van dit kamp is om de community bewust te maken van het belang van hygiëne, schoon drinkwater en een juist gebruik van medicijnen. Ik heb voor dit project 1.000 euro toegezegd. Justus en dr Billah gaan volgende maand aan de slag!

Alice staat lachend voor de school, naast het schoolhoofd staat Margareth, de voorzitter van de schoolcommittee. We omhelzen elkaar, de leraren komen een voor een gedag zeggen. Na de begroeting gaan we gaan we alle klassen langs om de kinderen gedag te zeggen en snoepjes uit te delen. We komen niet weg zonder in elke klas een liedje te zingen. In de afgelopen jaren hebben ze al heel wat Hollandse liedjes geleerd (we hebben die in het Engels vertaald).

Na de ontmoeting met alle kinderen hebben we een gesprek met de schoolcommittee. Hoe gaat het met de jonge adelaar? Ze doen hun uiterste best om ons te pleasen, we krijgen een hele lijst met acties die ze gaan ondernemen:

• de school verven
• de goten en de watertank repareren
• subsidie aanvragen voor nieuwe toiletten
• nieuwe bomen aanplanten
• mais en bonen aanplanten

Eigenlijk weinig nieuws onder de zon, we hadden meer verwacht. We hebben doorgevraagd naar hun acties om geld te verzamelen. De opbrengst van het schoolakkertje (mais en bonen) is gebruikt om de kinderen op school eten te geven. Een klein deel is verkocht, de opbrengst is Ksh 1500. Ze willen voorlopig alleen maar geld sparen en nog niets uitgeven. In het najaar zullen een aantal bomen worden verkocht. Er is al contact met een houthandelaar.

Een lichtpuntje is dat de school meer aandacht gaat geven aan de Engelse Taal. Engels is de sleutel tot het succes in het onderwijs. Als je niet goed Engels leest, kan je geen hoge score halen op de schooltest. Ik heb met een aantal kinderen per klas een afspraak gemaakt dat zij in oktober een spreekbeurtje houden over een Engels boek dat zij gelezen hebben. Dat vonden zij heel leuk. Voor die kinderen neem ik Engelse leesboeken mee. De ouders kunnen binnenkort ook weer leren lezen en schrijven in de Adult Class. Op Manda gaat er weer een komen. Ook dat kan het gebruik van Engels thuis en op school bevorderen.

We hebben ook vragen gesteld over de problemen die er in oktober waren rond een paar meisjes van school waren gehaald om te worden uitgehuwelijkt. Deze problemen lijken te zijn opgelost. Als zich een geval voordoet werkt iedereen er aan mee om het betreffende meisje in staat te stellen zo snel mogelijk weer naar school te gaan. Schoolhoofd, village leader en ouders werken nu goed samen.

Aan het eind van de middag hebben we nog een bezoekje gebracht aan de polytechnische school. De school telt 33 leerlingen, maar hij ziet er veel beter uit dan een jaar geleden. Er is veel activiteit en er wordt serieus gewerkt in de verschillende klassen. Het waterproject loopt goed en ook de schooltuin ligt er prachtig bij. Er wordt ook gewerkt aan een grote kippenstal.

Op de terug weg naar ons hotel trekken we de conclusie dat de adelaar fladdert, maar nog niet goed weet waar hij moet landen. We kregen wel een groot compliment van onze ouders: jullie zijn geen sponsor meer en toch blijven jullie terugkomen! Ze straalden, wij komen in oktober weer terug om te zien of de adelaar kan vliegen!

De Sinterklaas Actie die in december door medewerkers en vrijwilligers van her Stanislas College in Delft en omstreken is gehouden heeft dit jaar veel geld opgebracht. Onze Stichting heeft een donatie ontvangen van € 5.000. Deze bijdrage vormt een stevige basis voor het studiefonds voor de kinderen van Manda voor de komende vier jaar. Om onze bijdrage in vier jaar af te bouwen hebben we ongeveer € 10.000 nodig. We hebben inmiddels van ruim 30 donateurs een toezegging dat zij ons de komende jaren blijven steunen. Dat betekent dat wij de leerlingen en ouders van Manda de garantie kunnen geven dat we hen vier jaar blijven steunen bij de omschakeling naar een eigen fondsenwerving.

Wij bedanken de vrijwilligers en medewerkers van het Stanislas College voor hun inzet. Onze bijzondere dank gaat naar Bea Nolden die ons in contact heeft gebracht met de Sint Nicolaas Actie van het Stanislas College.

Stanislas College speelt voor Sinterklaas
Kinderen in Nederland denken bij Sinterklaas al gauw aan cadeautjes en snoepgoed. In de landen van de Derde Wereld hebben kinderen vaak op de eerste plaats hulp nodig om te kunnen overleven. Sinds 1960 is een een groep vrijwilligers van het Stanislas College in Delft en omstreken actief met het organiseren van Sinterklaasfeesten voor kinderen onder de naam Sint Nicolaas Actie (SNA). Gezinnen, verenigingen en organisaties in Delft en omgeving kunnen bij SNA terecht voor een bezoek van goed verzorgde Sint en Pieten. Het geld dat deze bezoeken oplevert wordt jaarlijks geschonken aan een kleinschalig goed doel in de Derde Wereld. Er doen heel veel vrijwilligers van binnen en buiten de schoolgemeenschap mee: Sinten en zwarte pieten, pietenzusjes, strijkmoeders, chauffeurs en vele anderen. De opbrengst gaat dit jaar naar onze stichting. Het exacte bedrag is nog niet bekend, maar veelbelovend. U leest daar later meer over. Lees verder op: http://snadelft.nl

Wij danken de vrijwilligers van SNA heel hartelijk voor hun inzet voor het goede doel, in dit geval voor de kinderen van Manda.

De Kerstman van de Pelgrimshoeve
Op 17 december ontvingen wij bericht van de Kerstman van de Pelgrimshoeve, een snuffelmarkt in Zoetermeer (sinds 1982). De Pelgrimshoeve heeft onze stichting een bedrag van € 1.500 toegekend voor ons werk in Manda.

De Pelgrimshoeve schenkt regelmatig geldbedragen aan goede doelen. Wij hebben al eerder een donatie van de Pelgrimshoeve ontvangen en zijn heel blij dat ons werk op deze wijze wordt gewaardeerd. Wij danken de medewerkers van de Pelgrimshoeve voor hun inzet!

Dankzij deze donaties kunnen wij alle kinderen van Manda de verzekering geven dat wij de komende vier jaren hun schoolgeld zullen kunnen betalen. Dankzij ons studiefonds zitten 80 kinderen van onze school in Manda op een middelbare school. Wij betalen 50% van het schoolgeld (ongeveer € 70 per jaar). De andere helft betalen de ouders zelf. Sinds wij de kinderen op deze wijze steunen, maken alle kinderen die voldoende punten halen, gebruik van ons studiefonds en gaan steeds meer kinderen naar school. Een geweldig succes van ons project.

Dinsdagmorgen 5 oktober 8 uur: assemblee. Alle kinderen staan op het ‘schoolplein’. Ze doen het ochtendgebed, dan volgen er wat mededelingen en zoals gewoonlijk nodigt Alice mij uit iets tegen de kinderen te zeggen. “Habari ya Asubuhi!” begin ik, “goede morgen!”. Dat vinden ze leuk. Sinds ik een paar woorden Swahili spreek, voel ik me hier minder een vreemdeling. Ik vertel dat ik een cadeau heb meegenomen uit Nederland, een afscheidscadeau. Het is gemaakt door een moeder van basisschool de Oostwijzer in Zoetermeer, speciaal voor de kinderen van Manda. Op het schilderij zie je een onder water wereld waarin vissen zwemmen in allerlei mooie kleuren. Het is een droomwereld voor de boven water wereld waar ook kinderen leven in allerlei kleuren. Ik wijs de rode vissen aan: het zijn de Keniaanse kinderen. De witte vissen zijn de kinderen in Nederland. De kinderen vinden het prachtig, het schilderij krijgt een plaats aan de muur van de school, zodat zij het elke morgen kunnen dromen van die kleurige wereld onder en boven water …

Het was een fantastisch bezoek waarmee we ons sponsorship hebben afgesloten. Vanaf 2012 komen we terug als vrienden en blijven we volgen hoe Manda zich ontwikkelt op eigen kracht. Voor een uitgebreid verslag zie RESULTATEN.

Twee jaar geleden was ik te gast op basisschool ‘De Oostwijzer’ in Zoetermeer bij de groep van Annemiek Gilden. De kinderen van haar groep hadden voor haar verjaardag geld opgehaald dat zij vervolgens beschikbaar stelde voor onze school in Manda. Ik kwam de kinderen bedanken met een klein cadeautje uit Kenia. Shashi van Veen, de moeder van één van de kinderen, bedacht vervolgens een heel speciaal cadeau voor Manda. Zij wilde de kinderen iets moois geven, iets wat ze niet zo gauw te zien kregen, iets waarbij ze zouden kunnen wegdromen…

Hieronder het cadeau, een prachtig schilderij van het leven in de tropische zee, geschilderd door Shashi. Ik neem het donderdag 22 september mee als ik naar Kenia ga. Een fantastisch cadeau!

Over een maand vertrek ik weer naar Kenia. Het zal ons laatste bezoek zijn als sponsor van de Manda Primary School. Na 1 januari blijf ik de school volgen, maar dan als vriend van de community. Ik kan dat goed combineren met mijn werk voor Teachers4Teachers, een organisatie die twee keer per jaar naar Kenia gaat om samen met Keniaanse onderwijsmensen te werken aan onderwijsverbetering.

Na 1 januari bezoek ik Manda als vriend. Ik ga vooral kijken en luisteren hoe zij de ontwikkeling van de school, de medische zorg en de landbouw in hun gemeenschap oppakken. Waar mogelijk wil ik goede en interessante ontwikkelingen financieel steunen. Ik doe ook in 2012 een beroep op jullie financiële hulp en support. Waarvoor?

• het afbouwen van de studiebeurzen
• het stimuleren en ondersteunen van interessante initiatieven

RE-SELL is een zeer succesvolle kringloopwinkel in het centrum van ‘s-Gravenzande waar 40 vrijwilligers werken die aan afgedankte spullen een tweede levenskans bieden. Het geld dat RE-SELL daarmee verdient wordt vervolgens gebruikt om mensen overal in de wereld ook een tweede kans te bieden…

Elimu Holland heeft vorig jaar een verzoek geschreven aan RE-SELL om in aanmerking te komen voor een donatie voor ons project in Manda. En jawel, begin april ontvingen wij een uitnodiging om op 14 april een donatie in ontvangst te komen nemen. Alle vrijwilligers waren aanwezig bij de uitreiking van donaties aan maar liefst 10 verschillende goede doelen in Peru, Curaçao, Philippijnen, Gambia, Ghana, Nederland en natuulijk in Kenia. Elimu Holland ontving uit handen van de projectencommissie een cheque van € 3.000!

Het geld komt op een goed moment: onze kas is zo goed als leeg en er zijn enkele hoge noden. De watertank is vorig jaar ingestort en het bouwen van toiletten stagneert. Vier toiletten op 500 kinderen is echt te weinig. We gaan het geld gebruiken om deze nood te lenigen. Zodra de community in staat is om hun aandeel te leveren (graafwerk en bouwactiviteiten) kunnen wij helpen met het kopen van materialen. Namens alle donateurs en betrokkenen bij Manda danken wij RE-SELL voor deze geweldig donatie!

Vorig jaar sprak ik met één van de vaders van Manda over zijn werk en inkomen als kleine zelfstandige boer. Ons gesprek kreeg een verrassende wending: naast het werken op zijn eigen erf (shamba) werkt hij samen met 19 boeren in een coöperatie. Zij hebben samen een stuk land gepacht waarop zij maïs en groenten verbouwen. De oogst wordt opgeslagen in een voorraadschuur. Zodra de droge tijd aanbreekt verkopen ze de maïs tegen een hoge prijs. Dit initiatief is past in het beeld van de zelfsturende community van Manda. Deze boeren tonen initiatief met voor Afrikaanse begrippen nieuwe kanten:

• Zij zien voordelen in samenwerking
• Zij denken toekomstgericht
• Zij hebben nagedacht over mogelijkheden om extra inkomsten te genereren.

Ik denk dat dit initiatief onze steun verdient. We kunnen deze boeren helpen bij het kopen van het stuk land door bij te dragen in 50% van de kosten. Voor het stuk land moet naar verwachting € 800 worden betaald. Als we in dit initiatief investeren, stel ik als voorwaarde dat zij 10% van de opbrengst van de oogst in het Manda Fonds stoppen!

De vergadering met 60 ouders van de groepen 6,7 en 8 is al geruime tijd gaande. De leerkrachten hebben de testresultaten van de afgelopen twee maanden met de ouders besproken. Ze hebben overlegd wat leraren en ouders kunnen doen om de resultaten op te krikken. Alice Muthiani (headteacher) spreekt ook over een meisje van onze school. Zij is, 13 jaar oud, van huis is weggelopen omdat ze zwanger is. De ouders weten niet waar ze is. Ze waarschuwt de ouders dat zij hun kinderen goed in de gaten moeten houden. Zij heeft gehoord dat sommige meisjes zaterdags na de extra studielessen op school achterop de motor van een vriendje stappen en naar de markt rijden om plezier te maken!

Dan krijg ik het woord. Ik heb ook een boodschap, die is duidelijk: volgend jaar wordt Manda self-supporting. Ik zal vertrekken als sponsor, maar kom terug als vriend!

Ik vertel de ouders dat ik denk dat het mogelijk is, dat zij het samen kunnen. Ik weet dat de headteacher is begonnen aan de oprichting van het Manda fonds, een fonds van de community zelf voor het verstrekken van studiebeurzen. Er moeten allerlei formaliteiten worden uitgevoerd. Dan neemt Alice het woord en ze legt haar brillenkoker open op tafel. Ze zegt: “Kijk, de kas van het Manda fonds is leeg. We moeten aan de slag, wie geeft de eerste bijdrage?” Aarzelend komen enkele ouders naar voren en gooien een paar  shilling in de koker. Al spoedig volgen er meer en ook een aantal leraren. Na 10 minuten wordt er geteld: er zit 525 shiling in de koker. Ik verdubbel de inleg en een collega sponsor doet hetzelfde, zodat er een bedrag van 1575 shilling in de pot zit. Het Manda Fonds is gestart. De ouders klappen, de eerste stap is gezet.

Het is warm in Kenia, heel warm. Het heeft vorige week twee dagen geregend, maar dat was een druppel op een gloeiende plaat. De mensen wachten op de regentijd die in maart aanbreekt, zodat ze weer maïs kunnen aanplanten.

Op 1 maart vertrekt Johan Gelauf naar Kenia om onze school in Manda te bezoeken. Hij zal twee dagen op school verblijven om te horen hoe het gaat. Miraji is er niet meer, hij gaat op zoek naar een vervanger die in staat is leiding te geven aan het project. Dit jaar hebben geld nodig voor de volgende projecten:

– studiefonds leerlingen – 80 leerlingen: € 5.600

– studiefonds leraren – 7 leraren: € 2.750

– salaris 4 kleuterleidsters: € 1.320

Onze bijdrage aan deze projecten is max 50% van de totale kosten.

Daarnaast willen we 50% bijdragen aan enkele kleinere projecten, maar alleen als de community ook 50% voor haar rekening neemt. We schatten in dat we dit jaar in totaal € 12.000 nodig hebben om alle projecten te kunnen uitvoeren. Zoeveel geld hebben we (nog) niet in kas.

We doen een beroep jou en al onze vrienden om de bijdrage voor dit jaar spoedig over te maken op onze rekening, zodat wij aan onze verplichtingen kunnen voldoen.

Vandaag ontvingen wij het trieste bericht dat Miraji is overleden. Miraji was tot voor kort de Chairman van de school in Manda. Hij betekende heel veel voor de school en de gemeenschap en heeft in de afgelopen jaren een enorme bijdrage geleverd aan ons project. Hij had een heldere visie op de toekomst van Manda en wist iedereen in zijn omgeving ervan te overtuigen dat onderwijs de sleutel is naar de toekomst. Hij bracht dit simpel onder woorden: education is life!

Tijdens ons verblijf in oktober bleek dat Miraji leed aan malaria. Een paar weken na ons vertrek werd hij zo ziek dat hij moest worden opgenomen. Vervolgens kregen we bericht dat leed aan meningitus en dat hij naar het ziekenhuis in Mombasa werd overgebracht voor onderzoek en behandeling. Gisteren is hij in het ziekenhuis overleden.

Miraji was onze leidsman ter plaatse, maar hij was vooral onze vriend. We hebben in de afgelopen jaren veel met elkaar gesproken en heel veel gelachen. We hadden plezier omdat we elkaar konden vinden in het werken aan de toekomst van Manda. Maar hij was vooral een leuke vent die de mzungus heel goed begreep en wist te bespelen. Ik zal hem heel erg missen. De mensen van Manda zullen hem missen: hij wist hoe hij het onderwijs een plaats kon geven in hun leven. Onze gedachten zijn nu bij zijn vrouw Joyce en hun 6 kinderen