De vergadering met 60 ouders van de groepen 6,7 en 8 is al geruime tijd gaande. De leerkrachten hebben de testresultaten van de afgelopen twee maanden met de ouders besproken. Ze hebben overlegd wat leraren en ouders kunnen doen om de resultaten op te krikken. Alice Muthiani (headteacher) spreekt ook over een meisje van onze school. Zij is, 13 jaar oud, van huis is weggelopen omdat ze zwanger is. De ouders weten niet waar ze is. Ze waarschuwt de ouders dat zij hun kinderen goed in de gaten moeten houden. Zij heeft gehoord dat sommige meisjes zaterdags na de extra studielessen op school achterop de motor van een vriendje stappen en naar de markt rijden om plezier te maken!

Dan krijg ik het woord. Ik heb ook een boodschap, die is duidelijk: volgend jaar wordt Manda self-supporting. Ik zal vertrekken als sponsor, maar kom terug als vriend!

Ik vertel de ouders dat ik denk dat het mogelijk is, dat zij het samen kunnen. Ik weet dat de headteacher is begonnen aan de oprichting van het Manda fonds, een fonds van de community zelf voor het verstrekken van studiebeurzen. Er moeten allerlei formaliteiten worden uitgevoerd. Dan neemt Alice het woord en ze legt haar brillenkoker open op tafel. Ze zegt: “Kijk, de kas van het Manda fonds is leeg. We moeten aan de slag, wie geeft de eerste bijdrage?” Aarzelend komen enkele ouders naar voren en gooien een paar  shilling in de koker. Al spoedig volgen er meer en ook een aantal leraren. Na 10 minuten wordt er geteld: er zit 525 shiling in de koker. Ik verdubbel de inleg en een collega sponsor doet hetzelfde, zodat er een bedrag van 1575 shilling in de pot zit. Het Manda Fonds is gestart. De ouders klappen, de eerste stap is gezet.