Deze week had ik uitgebreid contact met Mohamed. Ik ken hem sinds 2008 toen hij inspecteur was van onze school in Manda. Een energieke man die tijdens een vergadering met de ouders van de school op de tafel kon springen om de ouders aan te spreken om zich in te zetten voor hun school, hun eigen school in Manda! Dat waren ze niet gewend, onderwijs had niet veel prioriteit. De meeste ouders waren analfabeet en de toekomst van hun kinderen lag vooral op het erf rond hun huis. Zijn oproep had effect, steeds meer ouders stuurden hun kinderen naar school. Toen wij in 2000 voor het eerst op school kwamen, telde de school nog geen 200 leerlingen. Nu in 2020 zijn het er 520!

Later kwam ik Mohamed weer tegen als deelnemer van de workshops die ik namens Teachers4Teachers verzorgde voor alle 14 inspecteurs in ons gebied. Het ging in die workshops vooral over de kwaliteit van de scholen, hoe je die kunt meten en bevorderen. Vijf jaar lang was hij een trouwe bezoeker van die workshop en toen ik in 2015 stopte met het werk voor Teachers4Teachers ging Mohamed met pensioen.

We hebben daarna nog regelmatig contact gehad. Ik kon niet veel voor hem betekenen, totdat we in 2018 stopten met de projecten van Justus. Mohamed kwam weer in beeld en hij bood zijn diensten aan om voor onze stichting de studiebeurzen te verdelen onder de leerlingen van Manda. Hij doet dat serieus en goed en langzamerhand krijgen we meer in beeld hoe lang de leerlingen op school blijven en wat hun resultaten zijn.

Deze week hebben we elkaar verteld over onze families. Hij stuurde mij een foto van zijn huis waar hij met zijn vrouw, twee dochters en 7 kleinkinderen woont. Zijn beide dochters werken als kleuteronderwijzeres in het primair onderwijs. Zij zijn beide gescheiden en omdat zij niet in de buurt werken, zorgen de grootouders voor de kinderen. Op de foto staat Mohamed rechtsachter, zijn vrouw Mgeniwith zit rechts vooraan. Mohamed heeft ook twee zoons.